मुक्तपक्षी भाग क्रमांक - ८
रोमांच झेलत अवखळायचे
थेंब गालावर ओघळत मिटायचं
सरींवर सरी झेलायचे
भिज बाई किती भिजायचे ~~~~~~~~
दिन हो या रात यादे भुलाई नही जाती
साथ गुजारे हुये लम्हो को
हकीकत समझ बैठे
दुख तो इस बात का नही
लोग मुझे ताने दे देकर दुखते है
पर आज भी हमे उनका इंतजार है ~~~~
कागदाची नाव चालवायची
सळसळत्या धारेत सोडायची
विश्वास ठेवत वल्हवायची
भोवऱ्यात न अडकता वाचवायची ~~~~~~
नवनवे थेंब घेतले अंगावर
झाले भिजणे किती मोहक
मुके मुके थेंब ओघळले खळीत
अवकाळी दणका भर मयसभेत
ऋतु नसतांना कसा बरसला
तुझ्या लहरींनं मन झाले बेजार
अमृत पाजणारा विषदूत भासला
नाही उरली नवलाई तुझ्या सरसरण्यात..
राधे __/|\__कृष्ण कैलास मांडगे ~~~~~~~~~
हृदयाच्या पिज-यात बंदिस्त करून ठेवलेल्या
आठवणीच्या पक्षाला आपण मुक्तउडू दिले तर ?...
आणि त्याला मुक्त उडताना पाहून मिळणा-या समाधानात
आनंदमिळवण्याचा प्रयत्न केला तर ?...
ठरवले तर सहज शक्य आहे.
अंतरंगातून सहज सुचलेल्या
माझ्या चारोळ्या ............ कैलास मांडगे रोमांच झेलत अवखळायचे
थेंब गालावर ओघळत मिटायचं
सरींवर सरी झेलायचे
भिज बाई किती भिजायचे ~~~~~~~~
दिन हो या रात यादे भुलाई नही जाती
साथ गुजारे हुये लम्हो को
हकीकत समझ बैठे
दुख तो इस बात का नही
लोग मुझे ताने दे देकर दुखते है
पर आज भी हमे उनका इंतजार है ~~~~
कागदाची नाव चालवायची
सळसळत्या धारेत सोडायची
विश्वास ठेवत वल्हवायची
भोवऱ्यात न अडकता वाचवायची ~~~~~~
नवनवे थेंब घेतले अंगावर
झाले भिजणे किती मोहक
मुके मुके थेंब ओघळले खळीत
अवकाळी दणका भर मयसभेत
ऋतु नसतांना कसा बरसला
तुझ्या लहरींनं मन झाले बेजार
अमृत पाजणारा विषदूत भासला
नाही उरली नवलाई तुझ्या सरसरण्यात..
राधे __/|\__कृष्ण कैलास मांडगे ~~~~~~~~~
No comments:
Post a Comment