हृदयाच्या पिज-यात बंदिस्त करून ठेवलेल्या आठवणीच्या
पक्षाला आपण मुक्तउडू दिले तर ?...
आणि त्याला मुक्त उडताना पाहून मिळणा-या समाधानात आनंदमिळवण्याचा
प्रयत्न केला तर ?...
ठरवले तर सहज शक्य आहे.
अंतरंगातून सहज
सुचलेल्या माझ्या चारोळ्या ............ कैलास मांडगे
भर हिरवाईत दुष्काळ सोसता
राहिली माझी झोळी फाटकी
जिवंतपणी मरण झेलता
आठवांच्या मदिरा कडू ~~~~~
भर ऋतुत सरी का अपुऱ्या
चौफेर झोडपणारा कसा गेला
नसे ऋतु तेव्हा अवचित यायचा
आता कोठे रे रुतून बसला ~~~~
बीज रोवले रोपटे फोफावले
बालपणातून प्रेम रुजवले
शब्दांनी किती लीन व्हायचे
नाते टिकवताना श्रम विसरायचे ~~~~
छीन लो हंसी लबोसे हमारी
आपका दर्द महसूस करू तो कैसे
अकेले रो तो नही सकते
अकेले हस भी तो नही सकते ~~~~
पत्थर बनते बनते मुझे रोक लिया
दामन भी तुम्हारे तकल्लुफ से सवार लिया
कुछ युंही एहसास आपके संग हमारे ...... के
मस पल भी तुमसे जुदा होणे नही दिया ~~~~~
राधे __/|\__ कृष्ण !! श्री स्वामी समर्थ !!
कैलास मांडगे
No comments:
Post a Comment