हृदयाच्या पिज-यात बंदिस्त करून ठेवलेल्या आठवणीच्या
पक्षाला आपण मुक्तउडू दिले तर ?...
आणि त्याला मुक्त उडताना पाहून मिळणा-या समाधानात आनंदमिळवण्याचा
प्रयत्न केला तर ?...
ठरवले तर सहज शक्य आहे.
अंतरंगातून सहज
सुचलेल्या माझ्या चारोळ्या ............ कैलास मांडगे.
भिनलेला मृदुगंध प्रीतीचा
नेहमीच मज उमजतो
अंगावर झुळूकसम प्रीत शहारे
मोरपिसारे फुलवितो ~~~
घट्ट रोवलंय नात्याचे निशाण
नक्षत्रात तूच खळखळनारी तारका
जुनं असून जाळी नसलेलं पिंपळपान
पेटत्या यौवनात शहार हिरवागार ~~~~
परंपरेची अनमोल भेट स्वरांजलीस
सुरातील बहर असून देखणी
इंद्रधनु ढग होऊन बरसशील
ओळख अस्तित्वाची कधी देशील ?
फुलेल आता मनीचा श्रावण
नको कुंपण अंतरीचे अबोल
जमून येतील माळलेली नक्षत्र
बहरेल ओल्या दवात उबदार शृंगार ~~~~
पोवाडा गाताना डफ फाटला
स्वच्छंद लावण्या जोखडातून सुटल्या
जाणवल्या भुरभुरत्या अवजड बटा
पुन्हा अवखळ नको हुरहुरणारया ~~~~
राधे __/|\__ कृष्ण
!!
श्री स्वामी समर्थ !!
कैलास मांडगे.
No comments:
Post a Comment