हृदयाच्या पिज-यात बंदिस्त करून ठेवलेल्या
आठवणीच्या पक्षाला आपण मुक्तउडू दिले तर ?...
आणि त्याला मुक्त उडताना पाहून मिळणा-या समाधानात आनंदमिळवण्याचा
प्रयत्न केला तर ?...
ठरवले तर सहज शक्य आहे.
अंतरंगातून सहज सुचलेल्या माझ्या चारोळ्या ............ कैलास मांडगे.
क्षितीज कसं भरभरून दाटलं
हे तर शाश्वत अनंताचं नातं
प्रीतबंधात कसं नाही भेटणं
तूच पटटराणी .... नको करू देवदास ~~~
गर्द मध्यरात्री भाव फुलतात
खिडकीतून चंद्र गुपित सांगता
अंधारात लय अलवार साधतात
लय श्वासांची तनमन मोह्ररतात ~~~~
मंद तेवत असते
दिपमालेतील वाट
नको पेरूस संशयाचे धुके
अखंड तेवू दे प्रेमळ साथ ~~~~~
सुगंधी मातीत पेरले शुद्ध बीज
नीट रुजतेय ... कारण निसर्गाची साथ
मायेचं खत घालून विश्वासाचं कुंपण
प्रेमाचे अंकुर उमलले जपूया जीवापाड ~~~~
सुखं दु:खा सोबत जगायचे
सर्व कसं सोप्प म्हणून फुलायचे
विरहात नाही कधी जगायचे
नाही होऊ द्यायचे आठवणींचे ओझे ~~~
राधे __/|\__ कृष्ण
!!
श्री स्वामी समर्थ !!
कैलास मांडगे
No comments:
Post a Comment